In het inspirerende boek Retrosuburbia van David Holmgren kwam ik een opvallend hoofdstuk tegen. Een sterk staaltje omdenken. Want wist je dat het huishouden doen veel belangrijker is dan een succesvolle carrière? www.retrosuburbia.com
Het huishouden doen wordt in onze maatschappij al heel lang als taak van de vrouw gezien. In permacultuur draaien de rolllen om en wordt het huishouden verheven tot de belangrijkste taak voor iedereen. Alle bewoners van een huis helpen mee, van koken tot schoonmaken en van houthakken tot wecken. Als je (grotendeels) zelfvoorzienend wilt leven, zul je allemaal de mouwen moeten opstropen!
Sinds we in Drenthe wonen kan ik mij helemaal verliezen in de verhalen over de vroegere keuterboeren. Een keuterboer-gezin had vaak een klein stukje grond en wat kleinvee en probeerden hiermee in eigen onderhoud te voorzien. Vaak moest de boer nog wat bijbeunen om rond te komen. De vrouwen werkten ook hard, maar dan vooral in de moestuin en de keuken. Man en vrouw noemden elkaar: mien maatje. In de zomer werd de groente geoogst en geweckt en in de winter werd het vlees gepekeld en ingemaakt. Op arme zand- en veengronden, zoals waar wij wonen, bestond zo’n boerderij uit enkel een stenen voorgevel met houten planken of plaggen en leefde het gezin en het vee onder hetzelfde primitieve dak. Ik heb in zo’n historische keuterboerderij gestaan en het is echt nauwelijks voor te stellen hoe dat allemaal in zo’n kleine ruimte paste! www.keuterboeren.nl
Een ordelijk huishouden was in de jaren vijftig en zestig een fulltime-job voor veel vrouwen, terwijl ze daar nooit betaald of erkenning voor kregen. Volgens een strak dagschema werden eetmomenten netjes afgewerkt. En je leerde op de huishoudschool uber-perfectionistisch de was opvouwen, alsof je leven ervan afhing. Mijn moeder kan mooie horror-verhalen vertellen over deze wonderlijke vorm van onderwijs. Die doorgeslagen keurigheid zal menig huisvrouw het plezier in het huishouden ontnomen hebben, vermoed ik. Niet verwonderlijk dat in de jaren zeventig de tweede feministische golf ontstond, die met name vocht voor het recht op betaald werk. Daarna gingen veel vrouwen betaald werk doen en werd carrière maken het hoogst haalbare in het leven. Zelf ben ik ook groot geworden in dit gedachtengoed en voelde dweilen als een minderwaardig klusje. Inmiddels zien we helaas ook de keerzijde van deze beweging en weten de meeste vrouwen niet meer hoe ze in hemelsnaam alle ballen hoog moeten houden. Of zoals Anja Meulenbelt, een van de feministen van toen, het zo mooi zegt: ‘Vrouwen moeten nu werken alsof ze geen kinderen hebben en hun kinderen verzorgen alsof ze geen werk hebben’.
In het begin van ons samenzijn deelden mijn man en ik alles in tweeën. We werkten allebei evenveel en deden ook evenveel in het huishouden. Toen er kinderen kwamen veranderde alles. Terwijl ik maar wat aanklooide met Bepanthen en Nutrilon was de rol van vader soms onduidelijk. Toen ging er iets mis in onze heilige twee-eenheid. Het bleef in de daaropvolgende luierjaren zoeken naar de juiste balans en om eerlijk te zijn begon er bij mij vanaf dat moment iets te knagen. Ik had geleerd hoe ik geld moest verdienen, maar nooit hoe ik een baby gezond kon houden. Wat was er met mijn moederinstinct gebeurd? Waarom vertelt Zwitsal mij hoe ik mijn baby moet wassen? Waar was die natuurlijke drang tot verzorgen gebleven?
Pas toen we echt helemaal vastliepen in het ‘systeem’ begonnen we andere wegen te zoeken. Via een eigen voedselbosproject ontdekte ik permacultuur, waarin alles draait om samenwerken met natuur in het vormgeven van je eigen leefwereld. Ook ontdekte ik dat er zoiets bestaat als natuurlijk ouderschap, ecologische schoonmaakmiddelen en de oude wijsheid van onze grootmoeders. Er ging een nieuwe wereld voor me open. Goed georganiseerde keukenkastjes en gezond leren koken is de basis van je bestaan, leerde ik van Rineke Dijkinga www.rinekedijkinga.nl Zelfgemaakte appelmoes van eigen appels smaakt veel beter als die uit de supermarkt. Goed zorgen voor je eigen huis en tuin is juist heel waardevol. En het huishouden doen blijkt juist hartstikke uitdagend!
Met dank aan David Holmgren hebben we nu allemaal de juiste plek gevonden op onze eigen Drentse keuterplek. Mijn man beunt wat bij en doet de was, mijn zoon is gek op brood bakken en inmaken, mijn dochter verzorgt de dieren en ik heb nu officieel een nieuwe baan: permaculturist. Het is mijn belangrijkste taak geworden om mijn gezin gezond te houden.
Reactie plaatsen
Reacties