Paradijsvogels | In onze tuin probeer ik paradijselijke omstandigheden te creëren voor alles wat leeft. Zoals je ziet pakken onze zijdehoenders dit concept met beide handen beet en vleien zich comfortabel op onze tuinkussens…
Permacultuur komt wat mij betreft het dichtst bij leven in het Hof van Eden. Het idee van een ‘secret garden’ heb ik altijd fascinerend gevonden. Een helende tuin, waar het goed toeven is. Het idee dat er in de buitenwereld van alles gaande is, maar dat dat geen invloed heeft op je eigen tuintje. Daar blijft alles puur en echt. Ik lees het terug in de boekenreeks van Anastasia, over een jonge vrouw die middenin het woud leeft. Ze leeft in haar eenvoudige ‘veld’ en heeft alles wat ze nodig heeft binnen handbereik. De dieren helpen haar.
Onze vorige tuin lag middenin een volksbuurt, maar ook daar was de magie voelbaar. Ik had er al mijn liefde en aandacht in gestoken. Buurtkinderen kwamen er graag en een vriendin kwam er vaak even ontprikkelen. Voor mijn kinderen, die toen nog jong waren, voelde het als een wereld binnenin de wereld.
Je begrijpt dat ik nu dolgelukkig ben met mijn tuin van bijna een halve hectare! Het geeft mij de mogelijkheid om een paradijs van formaat te creëren. Het ontwerp is doordacht en de meeste aanplant al gedaan. Het is nog lang niet af, want de bomen moeten nog groeien en de moestuinen ook. Maar ook hier ontstaat langzaam een ruimte buiten de tijd. De eerste witte reiger is al een kijkje komen nemen bij de vijver en pasgeleden landde er een torenvalk bijna op mijn arm.
Het voelt fijn om alles wat ik leer ten goede te gebruiken. Het nieuwe paradijs is waar het intuïtieve en de ratio elkaar omarmen. Waar een tevreden en dierlijke staat van zijn samengaat met een hoogontwikkeld brein…
Reactie plaatsen
Reacties